LICOR CAFE

                                              LICOR CAFÉ

INGREDIENTES:

                                                 1 litro de augardente de Portomarín

                                       1 litro de auga preferiblemente fervida e fría

                                                       ¼ kg de café torrefacto

                                                            ¼ kg de azucre

                                                                1 laranxa

                                                               1 limón.

                                             Unha rama de canela (opcional)

                                               2 onzas de chocolate negro (opcional)

MANEIRA DE FACELO:

                Votamos en unha pota ou calquera outro recipiente que se poda pechar hermeticamente  o augardente, a auga fervida e fría na que xa botamos o azucre facendo unha especie de almíbar, engadimos o café machucados os grans para que solten mais sabor ( non mudos)  e a laranxa e o limón cortados en cuartos.

                As cantidades son  orientativas, xa que dependendo do gusto podémolo facer mais doce engadindo mais azucre, ou mais ou menos forte engadindo mais ou menos auga dependendo do gusto de cada persoa.

                Tamén hai quen lle engade unhas onzas de chocolate e  unha rama de canela.

                Desde que están todas as cousas mesturadas deixámolo repousar 9 días removendo cada día para que colla ben o sabor, pasado este  tempo colámolo ben con un coador o que lle poñemos un pano para que non pasen pousos e a degustalo.

Licor do negro café que me tumbas que me matas, Licor do negro café fasme andar a catro patas. LICOR CAFÉ ¡Licor do negro café quén che pode decir NON! Licor do negro café deixame poñerme en pé, acompáñame a unha festa, emborráchate comigo, que nos atope a mañá abrazados como amigos …” – Lamatumbá – Licor Café.

OUTRO MUNDO E POSIBLE SE QUEREMOS

GRELOS CON BACALAO

INGREDIENTES:

2 mánollos  de grelos

2 lombos de bacalao por persoa.

1kg  de patacas

2 dentes de allo

Aceite de oliva

Un pouco de   pimentón.

MANEIRA DE FACELO:

                Poñemos  o bacalao a desalar polo menos  36 horas cambiándolle a auga varias veces.

               Limpiamos os grelos, e votámolos a  cocer nunha pota en auga fervendo, deixámolos que cozan ben.
               Cando xa logo están cocidos engadímoslles  unhas patacas picadas gordas procurando que non se nos desfagan o cocelas.
                Por outra banda, poñemos  unha pota con auga a ferver, e  emgadímoslle  o bacalao, deixámolo que coza durante uns  5 minutos.
               Poñemos o bacalao xa cocido encima dos grelos coas patacas e reservamos.
                  Poñemos unha tixola con aceite a quentar,  e douramos os allos, sacamos do lume e engadimos o pimenton;  botamos o refrito encima do bacalao e dos grelos e servimos.

FACENDO UN POUCO DE HISTORIA

              Para as persoas que non coñezan nada do noso concello, imos facerlles un breve relato da súa historia, para que así podan entender  as imaxes e os vídeos que  aquí publicamos.

              Portomarín e unha pequena localidade situada na provincia de Lugo,  con historia dende o século II,  que foi cando os romanos construíron a primeira ponte da vila, que xunto as pontes romanas de Lugo e Ourense, eran as únicas pontes para cruzar o Río Miño.

               

     

             Así a vila naceu e creceu o lado da ponte romana construída na Idade Media  e do Camiño de Santiago.

              A vila de Portomarín estaba  formada por dous barrios, un a cada lado do Río Miño, San Pedro  marxe esquerda e San Xoán na marxe dereita.

              Na Idade Media, Portomarín acadou unha gran importancia, chegando a contar con tres ordes de cabalería; Os Cabaleiros da Orden de Santiago, que habitaban non Mosteiro lo Loio, a Orde do Templo e a Orde dos monxes cabaleiros da Orde de San Xoán de Xerusalén.

O POBO QUE SE TRAGOU O RIO MIÑO:

                  O pobo no que actualmente viven os veciños de Portomarín e relativamente xoven, xa que apenas ten 50  anos de historia, o antigo foi engulido polas augas do Miño o  construír o embalse de Belesar en  Chantada.

   

              Este  embalse con unha cola de mais de 40 km deixou sepultada a vila para sempre,  a pesar de ser declarada Conxunto Histórico  Artístico no ano 1931. Franco e Barrie de La Maza, Presidente de Fenosa en aquel entonces, fixaron a morte do histórico Portomarín no 1963, cando inaguraron o embalse e a nova vila de Portomarín,deixando tras de si vivendas, hortas,campos, e séculos e séculos de historia.

                A os veciños da vila déuselles a oportunidade de trasladarse a unha nova casa no pobo novo,  construído no Monte do Cristo, ou diñeiro para ir a outro lugar, algúns dos veciños non quixeron vivir cos recordos da súa vida sepultada e marcharon a outros lugares , descendendo a poboación considerablemente en aquel momento.

                Pero antes de marchar, os seus veciños ávidos por rescatar parte da súa historia, trasladaron pedra a pedra parte do seu patrimonio, numerando pedra a pedra as pedras da súa igrexa románica de san Xoán e volvendo a levantala no centro do novo pobo o lado da Casa do Concello, así coma un arco da ponte romana que hoxe preside a entrada da vila o a construción do Pazo do conde da Maza  ou o de Berbetouros.

                                            

         

O REXUDIR DAS RUINAS:

                Durante o  pasado ano 2011, unhas obras que se realizaron no embalse  de Belesar, obrigaron a desembalsar  parte da auga,  quedando a vista  as ruínas de todos os pobos asolagados, restos de pobos, ceminterios  , e incluso gran cantidade de troncos de árbores mortos que quedaron debaixo das augas,  rexurdiron despois de 50 anos outra vez, traendo  unha morea de recordos os veciños de novo, aínda que cada ano, nos meses de verán, (agosto e setembro), en Portomarín, debaixo do lodo que deixa a auga, poden verse algunhas das pontes que se usaban antano, e incluso permiten utilizar os caneiros para pescar as anguías, tan apreciadas no noso concello.

                O embalse xa foi trancado de novo o remataren as obras, e de novo a auga sepultara os recordos e a historia, aínda que cada ano, en  Portomarín se poda ver algo das ruínas de antano.

               

                 

AS NOSAS MANUALIDADES

                                                                   
                                                              Felicidad Grandas

Mª Carmen Vazquez 

Aurora

Aurora

Digna Dapena

Mari Carmen

Pilar Silva

                                                                   Felicidad Grandas

                                                                 Mercedes Rodríguez

                                                                        Mercedes Rodríguez

Mercedes Rodríguez

Mercedes Rodríguez

 

Mercedes Rodríguez 

Pilar Silva

                

                                Pilar Silva

Aurora

Aurora

                          Mari Carmen Vazquez                                                                                          

            
            Isolina                                                                               Lorena Platas

   
       Mari Carmen                                                        Lorena    Platas                                                                                                    

  Mari Carmen
 







                                                                                                           Mari Carmen
                                                                   

 
             Pilar Silva
                                                     

                                                                                                     

                                                                                                Mari Carmen

               Isolina



                                                                                                                                                                                                                                                                  Ana María  
                                     

                                                                         Mari Carmen


                                                             

PATACAS CON BACALAO

            Hoxe  e  o primeiro día da coresma, en moitas familias galegas aínda se sigue gardando a vixilia,  aínda que non sexa por motivos relixiosos hai xente que o sigue facendo tamén por seguir  conservando a tradición xa que, os nosos antepasados, o mércores de cinza, todos os venres da coresma e Xoves  e Venres Santo non comían carne e algúns de eses días tamén aiunaban

             No meu caso , na miña  familia seguimos respetando esa tradición mais por motivos tradicionais que relixiosos; por iso hoxe , mércores de cinza, optei por facer unhas tradicionais patacas con bacalao  e postos a facelas, decidín coller a cámara e compartilas con vos, aínda que e unha receita tan tradicional na nosa terra que todas saberedes facela.                                                                               
            
INGREDIENTES :                                                                
                                                             Patacas
                                                              Bacalao
                                                      Uns dentes de allo
                                                          Unha cebola
                                                        Pimentón dulce
                                                                  Sal
                                                               Aceite

MANEIRA DE FACELO:


               Se o bacalao es salgado, poñémolo a desalgar o dia anterior, ( agora podemos encontralo conxelado no seu punto de sal, aínda que o sabor non e o mesmo e  mais rápido e pode sacarnos de un apuro), picamos o bacalao en cachos non moi grandes.

              Pelamos as as patacas e cortamolas en cachos non moi grandes procurando escarchalas para que solten mellor a fécula e nos espesen mais a salsa.

             Poñemolas a cocer en unha pota e añadimos un pouco de sal, procurando quedarnoscortos, xa que o bacalao transmitirá parte do seu sal as patacas.

                  Cando estean as patacas cocidas, engadimos o bacalao, solo ten que cocer uns dous ou tres minutos para que non se nos desfaga.

             Cando   xa estea  o bacalao cocido escorremos a auga das patacas , reservando unha pouca para votarlle a o refrito. 

            Para o refrito poñemos unha tixola o lume con un pouco de aceite, engadimos o allo ea cebolaben picadiños e deixamos dourar  a fogo lento,sen que se nos queime

           Cando teñamos a cebola e o allo dourado engadimos un pouco de pimenton,e sobre il a auga que reservamos de cocer as patacas, deixamos ferver a mestura.

            Botamos o refrito encima das patacas e volvémolas a o lume para que collan ben o sabor do refrito.  Servímolas ben quentiñas. Que bos aproveiten. 

 

UNHA ROSA

As veces  na  vida das persoas  pasan cousas  que aparentemente solo son eso  “ cousas” pero que para un teñen un sentido especial.  Hoxe  pola mañán cando abrín o correo  encontreime con esta fermosa  rosa (aparentemente solo e iso,  unha rosa) pero para min tiña un significado especial  porque ma mandou unha persoa  moi especial para min, a miña filla. Por iso decidín compartila con todos vos. Por baixo levaba esta lenda que tamén transcribo.

                                                                                Quien te lastima

                                                                  te hace FUERTE
,
                                                                   quien te critica

                                                             te hace IMPORTANTE,

                                                                 quien te envidia

                                                               te hace VALIOSO,

                                                    y a veces es divertido saber que
,
                                                     aquellos que te desean lo peor...

                                                           tienen que soportar

                                                         que te ocurra LO MEJOR!!!

RUTAS DE SENDEIRISMO

Ahora coa chegada da primavera, que aínda que non o pareza está a volta da esquina, queremos empezar coas rutas de sendeirismo, xa que temos moitas os noso carón que ben merecen unha especial mención. A primeira da que vos queremos falar é a RUTA DO RIO LOIO.

Esta ruta comenza na vila de Paradela e acaba en San Xoán do Loio. Transcurre en un tramo de 7 km a través de bosques autóctonos e zonas de ribeira.

Incluimos algún enlaces para que podades comprobar a fermosura das imaxes e así vos vaiades animando a facela cando o tempo mellore un pouco e nos permita camiñar sen dificultade.

Ruta do Loio - Concello de Paradela

Podedes mirar tamén na páxina de Turgalicia.

E tamén, na páxina Rincones de mi Galicia, podedes atopar información.