Boi monito,hoxe estuven na farmacia e habia ali uns preregrenos e pregunteilles de donde eran e dixeronme que de Teruel que era o pobo mais bonito que viran,e dixenlles toda orgullosa que hasta Santiago non atoparian outro igual un saudo pa todos
Jajajajaja, por suposto o que lle dixeches e a verdade, gustame que sexas unha portomarinesa orgullosa de selo eu tamen son coma ti ainda que non vivo na vila, ala onde vou sempre falo do meu concello, e ala onde vou todo o mundo o coñece e esta prendado do seu encanto. Outra cousa tamen me enche de alegria, e e que empecedes a utilizar iste blog para expresar o voso sentir, non sabes o que me gustou que utilizaras esta ventaniña para facer iste comentario, por iso voume permitir mandarche un bico dende aqui. gracias por seguirnossssss
Descubri este blog y me gusta porque se ve que en la Galicia rural hay mujeres maravillosas que hacen que cosas, a la vez tan pequeñas y tan ricas como unas rosquillas de anis, hagan que pase por mi mente bonitos recuerdos de mi niñez.Mi madre las hacia muy ricas.Bicos Xoan
Hola Xoan, no rural galego, efectivamente, conservamos moitas cousas, unhas delas son esas deliciosas receitas que nos transmitiron as veces xa as nosas aboas, e que ainda que as podemos encontrar na tenda, seguimolas elaborando con moito esmero e cariño e este e un bo lugar para expoñelas a persoas que as saben admirar e apreciar coma ti, e se che traen bonitos recordos da tua infancia ainda nos enorgullece moito mais. Gracias amigo, que sepas que no meu corazon sempre habera tamén un bonito recordo para ti. Un biquiño pijoooooo
Boi monito,hoxe estuven na farmacia e habia ali uns preregrenos e pregunteilles de donde eran e dixeronme que de Teruel que era o pobo mais bonito que viran,e dixenlles toda orgullosa que hasta Santiago non atoparian outro igual un saudo pa todos
ResponderEliminarJajajajaja, por suposto o que lle dixeches e a verdade, gustame que sexas unha portomarinesa orgullosa de selo eu tamen son coma ti ainda que non vivo na vila, ala onde vou sempre falo do meu concello, e ala onde vou todo o mundo o coñece e esta prendado do seu encanto.
EliminarOutra cousa tamen me enche de alegria, e e que empecedes a utilizar iste blog para expresar o voso sentir, non sabes o que me gustou que utilizaras esta ventaniña para facer iste comentario, por iso voume permitir mandarche un bico dende aqui. gracias por seguirnossssss
Portomarin velo y hermoso, hasta su gente un saludo
ResponderEliminarOlé y olé, moitas gracias un saudo para ti
ResponderEliminarDescubri este blog y me gusta porque se ve que en la Galicia rural hay mujeres maravillosas que hacen que cosas, a la vez tan pequeñas y tan ricas como unas rosquillas de anis, hagan que pase por mi mente bonitos recuerdos de mi niñez.Mi madre las hacia muy ricas.Bicos Xoan
ResponderEliminarHola Xoan, no rural galego, efectivamente, conservamos moitas cousas, unhas delas son esas deliciosas receitas que nos transmitiron as veces xa as nosas aboas, e que ainda que as podemos encontrar na tenda, seguimolas elaborando con moito esmero e cariño e este e un bo lugar para expoñelas a persoas que as saben admirar e apreciar coma ti, e se che traen bonitos recordos da tua infancia ainda nos enorgullece moito mais. Gracias amigo, que sepas que no meu corazon sempre habera tamén un bonito recordo para ti. Un biquiño pijoooooo
ResponderEliminar